ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. [Χαρά Μάντικα].

«Η καθημερινότητα των παιδιών στις μέρες μας είναι πραγματικός εφιάλτης, τον οποίο επιβάλλει η σημερινή ζωή. Σχολείο, σπίτι, φροντιστήριο, σπίτι, ύπνος. Το παιδί από πολύ νωρίς μπαίνει στο στείρο σύστημα εκπαίδευσης του άκρατου τεχνοκρατισμού και της εμπορευματοποίησης κάθε μορφής γνώσης, περνώντας σε δεύτερη μοίρα η παιδεία και η αγωγή κάθε τύπου.

Από τα πρώτα χρόνια της ζωής του ο νέος υιοθετεί το πρότυπο της καθιστικής ζωής πράγμα που δεν ταιριάζει με τη φύση κάθε νέου ανθρώπου με φρέσκο πνεύμα έτοιμο να δεχτεί παντός είδους επιρροές και επιδράσεις από τον περίγυρό του. Σαν αποτέλεσμα έρχεται η υποβάθμιση της φυσικής κατάστασης και της υγείας του νέου, καθώς η παχυσαρκία και τα προβλήματα της εξωτερικής εμφάνισης γίνονται όλο και πιο έντονα στην εποχή της εφηβείας. Ο νέος με μειωμένο το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και του δυναμισμού ψάχνει επιβεβαίωση και διαφυγή σε τρόπους διασκέδασης που επιτάσσει το σύγχρονο καταναλωτικό πρότυπο ως μόδα.

Όλα τα παραπάνω μάλλον καθιστούν την καθημερινότητα ενός παιδιού ή εφήβου λίγο μαύρη έως πολύ μίζερη, μα είναι ακριβώς έτσι .Έτσι ο νέος μέσα σε αυτή την πιεσμένη καθημερινότητα, αναζητά νέους τρόπους χαλάρωσης και ηρεμίας ένας από τους οποίους είναι και ο αθλητισμός!

Από μικρή ηλικία ο έφηβος ξεκινά σαν παιχνίδι, αυτό οξύνει τη δημιουργικότητά του και ακολούθως το δημιουργικό του εγωισμό. Καθώς το παιδί μεγαλώνει δέχεται όλο και περισσότερες επιδράσεις στο χαρακτήρα του από τον αθλητισμό, αναπτύσσει το αίσθημα της συνεργασίας και της συλλογικότητας, ενώ παράλληλα μαθαίνει να σέβεται το συμπαίκτη του αλλά και τον αντίπαλό του.                                                                                                       

Υιοθετεί την ευγενή άμιλλα μένοντας συγκροτημένος στη χαρά της νίκης και αποδέχεται την ήττα σαν κίνητρο βελτίωσης και αυτοκριτικής.

Σιγά-σιγά ο νέος αρχίζει να αντιλαμβάνεται και να κατακτά αξίες ζωής όπως η υπομονή και η επιμονή, ο κόπος και η ανταμοιβή, η χαρά και η λύπη, καθιστώντας την κοινωνικοποίησή του πιο ομαλή. Επιπλέον, μαθαίνει να θέτει στόχους υψηλούς και να κατακτά μέρος αυτών, ενώ παράλληλα αποφεύγει με δική του κρίση τις κακές επιρροές και τις καταχρήσεις που λυμαίνονται τους εφήβους.

Ένας αθλητής παραμένει αθλητής και εκτός του αγωνιστικού χώρου. Αυτό τον καθιστά καλύτερο άνθρωπο με σφαιρική μόρφωση και παιδεία, καλύτερο μαθητή, εργαζόμενο, φίλαθλο, έναν άνθρωπο που σέβεται τους γύρω του και πάνω απ΄ όλα τον εαυτό του.

    Ο αθλητισμός, ο ερασιτεχνικός αθλητισμός, αποτελεί ένα ασφαλές καταφύγιο για τα παιδιά.


Χαρά Μάντικα.